Jeśli montaż drabin odbywa się na istniejących obiektach, które zostały już oddane do użytkowania, należy zgodnie z prawem budowlanym dokonać zgłoszenia robót budowlanych. Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę.

W przypadku montażu drabin mamy do czynienia z montażem urządzeń o wysokości powyżej 3 metrów. Zgodnie z art. 30 p. 1.3.b Prawa Budowlanego montaż takich urządzeń podlega zgłoszeniu robót budowlanych. Przepis może być różnie rozumiany, ponieważ może dotyczyć wysokości samych urządzeń lub wysokości na jakich są montowane. Jednak w przypadku drabin najczęściej spełnione są oba te warunki.

W większości sytuacji montaż drabin odbywa się na budowach objętych pozwoleniem na budowę i wówczas żadne specjalne pozwolenia nie są wymagane.

Przepisy mówią, że przeglądu należy dokonywać z częstotliwością wynikającą z intensywności używania drabin, jednak nie rzadziej niż raz w roku.

Wykonanie przeglądu oraz jego wynik należy odnotować.

W dostarczanej do każdej naszej drabiny instrukcji obsługi i montażu zamieszczony jest wzór książki przeglądów drabiny. W instrukcji można również znaleźć dokładne wytyczne odnośnie postępowania podczas przeglądu.

Wyniki przeglądu drabiny można odnotować także w książce obiektu budowlanego.

To zależy od przeznaczenia drabiny: jeżeli będzie używana tylko kilka razy w roku, to lepsza będzie aluminiowa.

Jeżeli drabina ma być używana bardzo intensywnie, to wówczas lepiej sprawdzi się stalowa. W przypadku korzystania z drabiny przez wielu pracowników o różnej kulturze technicznej, również lepszym wyborem będzie drabina stalowa.

Cechy drabiny aluminiowej:

1. Jest całkowicie odporna na korozję, a przynajmniej w nieagresywnym środowisku.
2. Nigdy nie zardzewieje.
3. Nigdy nie będzie trzeba jej malować ani naprawiać.
4. Jest lżejsza od stalowej, dlatego łatwiej ją zamontować.
5. Jest bardzo estetyczna.
6. Jest tańsza od stalowej.

Cechy drabiny stalowej ocynkowanej ogniowo:

1. Jest odporna na przypadkowe uszkodzenia.
2. Doskonale znosi nawet bardzo intensywne użytkowanie.
3. Jest odporna na korozję, pod warunkiem, że powłoka cynkowa nie zostanie uszkodzona (np. podczas montażu).
4. Jest trochę droższa od drabiny aluminiowej.

Uwaga na drabiny cynkowane galwanicznie: powłoka cynkowa wykonywana galwanicznie jest przeciętnie 3 razy cieńsza niż ocynk ogniowy. Na takiej drabinie już po kilku latach pojawi się trudna do usunięcia korozja.

Zachęcamy do kontaktu z nami już na etapie projektowania – pozwala to uniknąć wielu późniejszych problemów. 

Miejsce i sposób montażu najlepiej zaplanować już na etapie projektowania. Natomiast samą drabinę montować należy po zakończeniu prac elewacyjnych. Wyjątek stanowi montaż do ścian dwuwarstwowych z warstwą ocieplenia, kiedy to najlepiej zamontować uchwyty przed montażem ocieplenia, a drabinę zamontować po zakończeniu prac elewacyjnych.

W przypadku stosowania adapterów do płyt warstwowych lub adapterów do ścian słabych konieczny jest dostęp do wewnętrznej strony przegrody, na której mocowana jest drabina, dlatego adaptery najlepiej montować przed zakończeniem prac wykończeniowych wewnątrz budynku.

Mocując drabiny na obiektach o konstrukcji stalowej lub żelbetowej, pokrytych lekką obudową, najwygodniej zamontować adaptery uchwytów na etapie montażu obudowy, a samą drabinę po zakończeniu prac dachowych.

Zgodność z przepisami. Drabiny mocowane powinny spełniać wymogi Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz norm PN-EN 131-2 i PN-EN ISO 14122-4. 

Odporność na korozję. Drabiny powinny być zabezpieczone antykorozyjnie poprzez wykonanie z materiałów takich jak aluminium, stal nierdzewna lub poprzez nałożenie powłoki cynkowej. W przypadku braku zabezpieczenia antykorozyjnego drabina szybko ulegnie zniszczeniu w wyniku działania warunków atmosferycznych i będzie wymagała częstej oraz kosztownej konserwacji. W przypadku wyrobów ocynkowanych należy zwrócić uwagę na technologię cynkowania: cynkowanie galwaniczne jest tańsze, ale nie gwarantuje wystarczającej odporności antykorozyjnej. Zapewnia ją tylko cynkowanie ogniowe. 

Rozstaw obręczy i prętów (słupków) kosza zabezpieczającego. Maksymalny rozstaw obręczy wynosi wg polskich przepisów 80 cm, a słupków kosza 30 cm. 

Wymiary i powierzchnia szczebli. Szczeble drabiny muszą mieć powierzchnię antypoślizgową oraz średnicę minimum 20 mm, dlatego niedopuszczalne jest stosowanie zbrojeniowych prętów żebrowanych jako materiał na szczeble. Niedopuszczalne jest również wykonywanie szczebli z rurek stalowych, o ile nie zostaną pokryte powłoką antypoślizgową.

Szerokość drabiny. Szerokość szczebla drabiny wg polskich przepisów wynosi minimum 50 cm.

Kotwienie do konstrukcji. Rozstaw kotew w pionie nie powinien przekraczać 200 cm. Dobierając kotwy należy uwzględnić materiał, z którego wykonana jest konstrukcja nośna, a także minimalny odstęp drabiny od ściany (wynoszący 15 cm). Uwzględnić należy również przeszkody, które drabina powinna ominąć, np. instalacje na ścianie, wykusze, okapy itp.

Podesty spoczynkowe. Drabina powinna być wyposażona w podest spoczynkowy, co każde 10 m wysokości.

Ochrona przed upadkiem. Ochrona przed upadkiem (kosz ochronny) powinien zaczynać się od wysokości nie mniejszej niż 2,2 m i nie większej niż 3,0 m.

Drabiny Crynoline® spełniają wszystkie powyższe wymagania.

Według polskich przepisów kosz ochronny należy stosować od wysokości 3,0 m. Kosz nie powinien również zaczynać się niżej niż 2,2 m nad poziomem wejścia.

Podest spoczynkowy należy stosować w drabinach dłuższych niż 10,0 m. Według polskich przepisów podest spoczynkowy powinien znajdować się co 8-10 m wysokości drabiny.

Drabiny Crynoline produkowane są w czterech wersjach:

z aluminium – podstawowa wersja, którą cechuje lekkość, łatwość montażu, całkowita odporność na korozję, brak konieczności konserwacji,

z aluminium anodowanego – posiada wszystkie zalety wersji aluminiowej, a proces anodowania powoduje, że nie zachodzi powierzchniowe utlenianie aluminium, a co za tym idzie zachowana jest najwyższa estetyka konstrukcji,

ze stali ocynkowanej ogniowo – zaletą jest duża odporność na uszkodzenia mechaniczne, wersja zalecana do szczególnie intensywnej eksploatacji,

ze stali szlachetnej – do zastosowania w środowiskach silnie agresywnych (np. zakłady chemiczne, oczyszczalnie ścieków), całkowita odporność na korozję, brak konieczności konserwacji.

Wszystkie łączniki (śruby) w każdej z czterech wersji materiałowych wykonane są ze stali nierdzewnej, co zapewnia brak problemów z korozją nawet po wielu latach eksploatacji. Wersja ocynkowana jest poddawana cynkowaniu ogniowemu, co pozwala na uzyskanie 3-krotnie grubszej warstwy anykorozyjnej w stosunku do oferowanych na rynku wyrobów cynkowanych galwanicznie.

Anodowanie to proces utleniania anodowego, co jest metodą uszlachetniania powierzchni. Jest to proces elektrolityczny, polegający na wytwarzaniu powłoki tlenku aluminium na aluminium.

Anodowanie stosuje się w celu poprawienia funkcjonalności i estetyki konstrukcji aluminiowych. Zwiększa ono odporność aluminium na korozję, a bogata paleta kolorów i niepowtarzalna estetyka powierzchni pozwala na podnoszenie wizualnych walorów aluminium. 

W uzasadnionych przypadkach można stosować mechaniczne systemy ochrony przed upadkiem (np. szyny z uprzężami). Należy jednak pamiętać, że ich stosowanie wymaga specjalistycznego przeszkolenia personelu. Wskazówki dotyczące doboru systemu ochrony przed upadkiem znaleźć można w dziale dla projektantów. Mechaniczne systemy ochrony przed upadkiem nie mogą być mocowane do drabin systemu Crynoline, należy przewidzieć dla nich osobne mocowanie.